Stress beïnvloed je afvalproces

Feit: Stress is slecht voor alles. Letterlijk alle fysiologische systemen worden beïnvloed door stress.

Training

De negatieve effecten van stress op het herstel van kracht na de training zijn al vastgelegd in een grote hoeveelheid verschillende studies. Veel psychologische stress halveert je herstelcapaciteit.

Hierdoor moet een goed trainingsprogramma rekening houden met het stressniveau van het individu. Sporters met veel stress hebben een lagere belastbaarheid en hebben dus een lagere trainingsfrequentie of trainingsvolume nodig, om in staat te zijn te herstellen van hun training.

Voeding

Het stresshormoon cortisol stimuleert via speciale receptoren een enzym wat je vetcellen klaarmaakt voor opslag. Je vetcellen in je buikholte hebben meer van die receptoren dan vetcellen elders in je lichaam. Cortisol stimuleert dus kortgezegd de opslag van buikvet.

Testosteron stimuleert juist de vetverbranding. Testosteron en cortisol zijn elkaars tegenpolen, ze werken elkaar dus direct tegen. Met hogere cortisolwaarden door stress, heb je een lagere verhouding testosteron tot cortisol, wat waarschijnlijk tot een meer nadelige nutriënt verdeling leidt, wat resulteert in meer vetopslag dan vetverbranding.

​Ook de insuline-afgifte werd verhoogd. Insuline en cortisol werken nadelig samen, wat vetopslag veroorzaakt.

Dus gestresst zijn, zelfs vrij acuut, kan energieverbruik verlagen met enkele honderden calorieën per dag, terwijl het gelijktijdig vetverbranding onderdrukt en het opbouwen van spiermassa verlaagt.

Dat betekent dat je waarschijnlijk meer vet opslaat en minder spiermassa opbouwt, puur door stress.

Acute stress onderdrukt je eetlust. Je geeft niks om eten wanneer je druk bent en dan kun je zelfs vergeten te eten. Chronische stress daarentegen, zal je eetlust doen toenemen. Het verhoogt je honger niet daadwerkelijk, maar het zorgt er simpelweg voor dat je wilt snacken. Specifiek gezegd zorgt het ervoor dat je zelfmedicatie wilt toepassen middels ‘comfort foods’. Mensen variëren significant in hoe vatbaar ze zijn voor zelfmedicatie middels voeding, gebaseerd op hoeveel cortisol ze afscheiden.